حرف

وقتی خواهرم یکم از دغدغه هاش رو گفت نمیدونستم چی باید بهش میگفتم

چون برام از عزیزترین ادمهای روی زمین بود راست و دروغ رو قاطی میکردم و بهش امید میدادم یا دهنم رو باز میکردم و حرفای خاکستری میزدم؟

هیچکدوم,نه کم شعور هست که امیدهای الکیم رو بپذیره و نه من ادمی هستم که حرف از چیزایی بزنم که بهش اعتقاد ندارم و نه میتونم با حرفای خاکستریم (که بنظرم واقعیتهای زندگی هستن)بیشتر ناراحتش  کنم و نه اونقد به حرفای خاکستریم ایمان دارم که بخوام به عنوان یه اصل براش بازگو کنمشون

فقط سکوت میتونستم بکنم

 

این قضیه یه چیزی رو برام روشن کرد,اینکه وقتی عزیزترینهات در مقابلت هستن مسعولانه تر رفتار میکنی و در مقابل در برابر دیگر ادمهای اطرافت چه رفتارهای بی مسعولانه ای که نداشتی

 

حرف زدن سخت میشه برای ادم اینطور موقعها

planet of the apes...