خاطره بازی بود امروز خلاصه

معلم کلاس اولمون رو هم دیدم

تیپش چندان تغییر نکرده بود

خسروشکیبایی با یه سیبیل و عینک فرم مشکلی رو تصور کنید

اونموقع یه ژیان داشت

اوایل دوستش نداشتم

اینقدر دوستش نداشتم که دلم درد میگرفت موقع مدرسه رفتن,شاید هم فکر میکردم که درد گرفته

سالهای بعد فهمیدم چقدر خوب بوده و ازش خوشم اومد

چند باری دیدمش ولی هیچوقت نشده که سلام عیلک بکنم و خودمو معرفی کنم

دفعه بعد که دیدمش حتمن میرم و باهاش حرف میزنم

یه اتفاق دیگه هم افتاد

غروب داشتم از کنار هنرستانمون رد میشدم که محمود سمبوسه رو دیدم

سریع رفتم پیشش و حال و احوال و مشغول خوردن یه سمبوسه شدم

وای بهترین سمبوسه ای که تا حالا خوردم بود,طعمش هیچ فرقی نکرده بود

چقدر خوب بود اون دو سال